McLuhan je długi lunch z przewodniczącym izby, cierpliwie wysłuchując pomysłów tego dżentelmena na temat edukacji, infrastruktury i rozwoju środków przekazu. Obaj eks-profesorowie świetnie się rozumieją.

„Wspaniały facet” – McLuhan zwierza się w dzienniku – „Ale prawdziwy konserwatysta nie miałby tylu świętych przekonań”