Artyści Avant-Popu musieli się uodpornić ma awangardową wrażliwość, która uparcie zaprzeczała istnieniu kultury mediów popularnych i jej zasadniczego wpływu na sposób, w jaki używamy wyobraśni w procesie doświadczania. Jednocześnie, artyści A-P muszą ciężko pracować, by nie zakochać się w fałszywej świadomości samych massmediów, by nie stracić z oczu swoich twórczych zadań. Najbardziej istotną z twórczych dyrektyw nowej fali twórców avant-popowych jest wejście w główny nurt kultury w roli pasożyta, który wysysa całą zepsutą krew leżącą pomiędzy nurtem głównym a marginesami. Czyniąc to, artyści Avant-Popu zamieniają się co prawda w Fikcjonera Mutanta, lecz ich celem jest i zawsze było stawienie czoła potworowi deformacji oraz odnalezienie dzikich i pełnych przygód sposobów pokochania go za to, jakim jest. Późne nurty postmodernizmu usiłowały to zrobić, lecz nie były w stanie odnaleźć sekretnego klucza, który prowadziłby bezpośrednio do komórek głównego nurtu tak, by udogodnić i przyspieszyć gwałtowną dekompozycję ciała żywiciela. Wszystko to jest wielkim wyzwaniem w chwili, gdy napływająca młoda kultura, ze swoim głęboko zakorzenionym cynizmem i nomadycznym ruchem w ramach "biz-tańca", ma teraz siłę przełamania ekonomicznej przyszłości chylącego się ku upadkowi kapitalizmu.