W Dream Machines Nelson wprowadza trzy kategorie hipertekstu. Pierwszy, podstawowy lub wyjściowy hipertekst, składa się z tego, co nazywamy dziś odnośnikami odwoławczymi i przypisowymi. Bazują on e na znanych z druku rodzajach porzypisów. Druga kategtoria hipertekstu to tekst rozciągły (stretchtext) - będący implementacją odnośników rozszerzonych, trzeci rodzaj hipertekstu - wielowersyjny - wprowadza widok dwóch dokumentów na jednym ekranie oraz pełną możliwość ich poprawiania. (patrz - ilustracja).

Jedna z demonstracji Xanadu na systemy Windows (circa 2002)

Nelson czyni także rozróżnienie pomiędzy "świeżymi" lub oryginalnymi hiperksiążkami z wybranej dziedziny, a "antologicznymi", które stanowią połączenie wielu utworów i "dużych" systemów:

Składają się one z wszystkiego, co napisano na dany temat, lub wszystkiego co z dziedziną tą jest związane, połączone są one przez edytorów (a nie "programistów", do diabła z nimi), można je czytać w dowolnie wybranych przez siebie kierunkach). Można w nich także wprowadzić alternatywne ścieżki dla ludzi których tor myślenia różni się od myślenia ogółu

Wizja ta w sposób oczywisty wiele zawdzięcza Vannevarowi Bushowi. I rzeczywiście - Nelson przedrukowuje w całości tekst "As We May Think" w jednym z rozdziałów Literary Machines. Cały dorobek Nelsona ogniskuje się wokół tej właśnie jednej wizji. Nazwał ją Xanadu