Druk w 175 roku przed naszą erą wynaleźli Chińczycy. Pierwszą drukowaną książką była Diamentowa Sutra z 866 roku n.e. Jednak specyfika chińskiego pisma, które każdemu wyrazowi przyporządkowuje jeden znak, nie uniemożliwiła dalszego rozwój tej techniki pisarskiej. Wiązałoby się to z produkcją ogromnej ilości matryc. Ponad 500 lat temu (1445) Johannes Gensfleisch, zwany rownież Gutenberg, zrewolucjonizował druk książek i wynalazł nową metodę druku. Ta nowa metoda umożliwiała tanie i szybkie drukowanie wielu obszernych pism dzięki wielu pojedynczym metalowym czcionkom (małe pojedyncze metalowe litery, które można było ułożyć w wiersze jeden obok drugiego).

Drukarnia w XVI wieku

W 1814 roku dziennik The Times of London wprowadził pierwszą parową prasę drukarską, następne technologiczne udogodnienia - jak wynalezienie linotypu pod koniec XIX wieku i mniej więcej w tym samym czasie - maszyny monotypicznej sprawiło, że coraz łatwiej można było drukować i powielać książki. Te nowe metody masowej produkcji sprawiły, że książka stała się szeroko dostępna dla masowej publiczności i przestała być czytana tylko w zamkniętym kręgu dobrze wykształconych i bogatych warstw. Rewolucja ta, jak pisze McLuhan, wywołała poważne zmiany nie tylko w historii literatury, ale i w ogólnej świadomości.

Internet, książka elektroniczna i literacki hipertekst dołoży do tej historii poważną zmianę w postaci zatarcia wyznaczonych przez druk sztywnych granic pomiędzy autorem, wydawcą i czytelnikiem.