|
|
Siedem lekcji ogrodnictwa
1 Dezorientacja w hipertekście wynika najczęściej z nieuporządkowanego sposobu pisania, albo ze złożoności tematu. Wiele hipertekstów nie wymaga wyszukanego aparatu nawigacyjnego. porządkowanego sposobu pisania, albo ze złożoności tematu. Wiele hipertekstów nie wymaga wyszukanego aparatu nawigacyjnego. 2 Schematyczna struktura hipertekstu jest kosztowna. Częste zachęcanie czytelników, by opuścili hipertekst i skoncentrowali uwagę na ruchu i centrach nawigacji, lub też odpychanie ich daleko od stron kluczowych (i ruchu) powoduje, że struktura może ukryć przesłanie hipertekstu i zniekształcić jego głos. 3 Najkrótsza droga nie zawsze jest najlepsza. 4 Ogród francuski jest praktycznie zaprojektowaną przestrzenią, która zachwyca zmysły; parki angielskie są dzikim terytorium oswojonym ku naszemu zadowoleniu. Obszerne hiperteksty i strony www często muszą być zarówno parkami jak i ogrodami. 5 Elementy graficzne i inne nieregularności urozmaicają ścieżki hipertekstu. Jednak tego rodzaju znakowanie należy umieszczać w tekście oszczędnie; niechciane i częste zakłócenia są męczące i niepożądane. 6 Granice parków powinny być wyraźnie wytyczone, tak by czytelnicy nie mieli wrażenia, iż przebywają w dzikiej przestrzeni. Bramy są elementami wprowadzającymi strukturę. Potwierdzają ją kierunkowskazy, które zapewniają czytających o tym, iż mają do czynienia z ogrodniczym kunsztem nie przypadkowym działaniem. 7 Dzięki przemyślanej kompozycji rozbudowany hipertekst wydaje się mniejszy. Złożona i zawiła struktura czyni mały hipertekst większym, zapraszając do głębszej i bardziej przemyślanej eksploracji.
|
