Nieskończoność języka, oparta jak zawsze na systemach znaczeń, które mogą przejąć na siebie absolutnie mnogi tekst, umożliwia cyborgowi-narratorowi uzyskanie dostępu do ewoluującej przestrzeni narracyjnej za pomocą zwielokrotnionych linków, węzłów, systemów połączeń, sieci lub ścieżek (piętno tautologii: człowiek pozostawia swój marginalny ślad na marginesach cyfrowego bytu). W jaki sposób ta ewolująca przestrzeń narracyjna tworzy znaczenie oraz kto, lub jaki istniejący w publicznej sferze mechanizm, decyduje o wartości, jaką temu znaczeniu wypada przypisać?