Hipertekst, w związku z tym, że prezentowany i tworzony jest na interaktywnym ekranie komputera cechuje się naturalna tendencją do łączenia elementów wizualnych z elementami werbalnymi. Na najbardziej podstawowym poziomie cyfrowe pisarstwo pozwala na to, by wyrazić piktorialne właściwości druku (użycie kolorów, animowanych czcionek, wyglądu) i uczynić z nich jeszcze jedną warstwę znaczeniową. Pozwala też oczywiście na zwykłe używanie obrazów, na sprawienie, by stały się one częścią hipertekstowej struktury, by tak jak tekst, podlegały interakcji czytelnika, by obrazy lub ich partie stały sie węzłami w sieci bloków tekstu, a nawet - większymi jednostkami - portalami, głównymi rozgałęzieniami i pełniły rolę graficznych przewodników w wirtualnym świecie tekstu. W tym przypadku - grafika wzbogaca tekst ale jest jednocześnie niezmiernie ważna dla znaczenia i koherntności utworu, dzieje się tak na przykład w Patchork Girl Shelley Jackson - obrazy pozszywanych ciał, które złożyły sie na współczesne monstrum frankeinsteina - kobietę, z poszczególnymi "łatami" prowadzącymi do coraz to innych bloków tekstu, są nadrzędną metaforą tego tekstu. Nie można też zapomnieć o jak najbardziej praktycznej roli grafiki - najczęściej, w tekstowych hipertekstach, pełni ona funkcję nawigacyjną.

Istnieją także hiperteksty niemal zupełnie graficzne - tak jak sieciowy wspólny utwór Carolyn Gueyer i Michalea Joyce`a - "Lasting Image", gdzie czytelnik wędruje niemal wyłącznie między obrazami, a poszczególnne partie obrazów są kotwicami prowadzącymi do innych obrazów. Apogeum grafiki w hipertekście to gra Myst, uznawana za hipertekstualistów za najlepszy przykład graficznego hipertekstu, dla zwykłego zjadacza chleba będzie to jednak normalna, może bardziej literacka niż inne, gra komputerowa.

Fuzję grafiki i animacji stworzył niedawno w sieciowym Filmtext, całkowicie zrealizowanym w programie Macromedia Flash, Mark Amerika. Tam animowany tekst wydaje sie jednak tylko dodatkiem i nic by się nie stało, gdyby nie istniał w ogóle, narracja powstaje tam dzięki interakcji czytelnika z elementami grafiki i animacji.

Grafika w hipertekście to także wykorzystanie technologii wideo. Tuż po tym, jak pozwoliły na to hipertekstualne systemy, w tym przypadku -Storyspace, David Balcom stworzył projekt "HyperCafe" (1996) - pierwszy wideo-hipertekst sieciowy. Wideo w hipertekście wyrażnie przenosi go z obszaru spacjalizacji, ze środowiska zdominowanego przez element przestrzenności do obszaru temoporalizacji, charakterystycznego dla kina.