W 1987 ROKU KONSORCJUM Apple zrewolucjonizowało sposób interakcji użytkowników z ich komputerami dołączając do każdego egzemplarza swojego komputera darmowy program HyperCard. Twórcy programu inspirowali się dokonaniami w dziedzinie nowych interfejsów autorstwa Alana Key z Xeroxa w Palo Alto Research Centre (PARC), ideami Vannevara Busha oraz języka SmallTalk.

Naczelną metaforą interfejsu i mechanizmu HyperCard jest talia kart. Każda z kart mogła zawierać tekst, grafikę i inne elementy interfejsu. Mogły być one (rysunki, elementy nawigacyjne) narysowane lub po prostu dołączone do pojedynczej karty z menu. Praktycznie możliwe to było dzięki skryptom HyperTalk, które były przypisane do przycisków. Karty mogły dzięki temu zawierać także dźwięki, video, animacje, a nawet fragmenty video, czego do dziś w wersji na Windows nie ma na przykład Storyspace.

W ciągu pierwszego roku rozprowadzono milion kopii HyperCard. Paradygmat talii kart stał się tak popularny, że program doczekał się swoich klonów (SuperBook, PLUS, and ToolBook). I to raczej one, w późniejszych latach, używane były częściej przez twórców aplikacji hipertekstualnych, zwłaszcza z zaawansowanymi funkcjami mulitmedialnymi, a nie sam HyperCard, którym firma Apple przestała się interesować wraz z pojawieniem się systemu OS X.

Stuart Moulthrop - Dreamtime (1991) w Hypercard

Jednym z najwybitniejszych utworów literackich powstałych w Hypercard jest Uncle Buddy's Phantom Funhouse Johna McDaida. Jedną z najbardziej wpływowych gier – Myst.

Miejsce Hypercard, jako środowiska do tworzenia hipertekstów, zajął program Storyspace stworzony przez Joyce`a, Boltera i Bernsteina. Nie posiadał on jednak tak dużego potencjału skryptowego jak Hypercard, pozwalające na pisanie własnych, skomplikowanych aplikacji, opartych na tej samej ramie i interfejsie. Do najwybitniejszych utworów literackich napisanych na HyperCard zaliczyć trzeba cyberteksty the Book Unbound oraz the Speaking Clock Johna Cayleya, Dreamtime i Hyperbole Stuarta Moulthropa, czy szwedzką powieść hipertekstową Lakttgarren. Większość utworów napisanych w HyperCard dostępna jest dziś, w wersji na Macintosha, poprzez darmowy program HyperCard Player. Zarówno Hypercard jak i system Macintosh Classic dostępne są na większości systemów operacyjnych poprzez emulator SheepShaver.